Göçmez’den duygusal paylaşım

Hayatıma dair…..Hayatımız olmuş Bandırma

Her pazar saat 09:00’da uyanırdım.

Annem ödül olarak her pazar “sodalı” yapardı!

Babam erken kalkmış mecbua almış pazar bulmacasına geçmiş!
Kalemini almış bıçak ile ucunu sivriltiyor….abim en son kalkardı. İki kardeştik abimin hakkı çoktur bende.

O zaman maltepe sigarasının perdede, duvarda izi olmayan ev nerdeyse yoktu, normaldi…yasak yoktu.

Evimizi bilenler bilir; eski itfaiye kapısına sırtına ver hafif bayır doğru yukarı yani Cinçukuru dediğimiz yere doğru yürü! Solunda eski “zenginler” sütanesi hemen yanında kahve karşısında yağcının evi….tam işte o köşede fatih apartmanı 5. Kat!

Sabahları Sarayburnu’ndan kalkan vapuru izleme keyfi…
Hafif perdeyi araladınmı o muhteşem endamı ile ve hayallerimizi süsleyen CİNÇUKURU stadının toprak zemini… sur gibi taştan duvarları…

Hayallerimiz bizim işte o perde arkasında başladı!
Sigara isi, sodalı kokusu, mahallenin gürültüsü, sağdan sola 5 harf ilk harfi A …..ruhumuzda aşk ve sevgi! TRT’de pazar konseri devamında Redkit.. Duygular saf tek bir beklentimiz var saat 14:00

O yıllardandır işte bir futbolcu ile Adnan Esen ile fotoğrafım! Sonra çok oldu ama hiç biri o kadar anlamlı değildi…

1985’li yıllar yeni yeni bıyıklar çıkıyor! İmkanlar kısıtlı….Karşıyaka, Göztepe, İzmirspor, Erdekspor, Muğla, Afyon, Burdur, Gönenspor, Burhaniye, Altay, Çanspor….kimler kimler ne kramponlar..
Her maç öncesi bisikletçilerin ordan , sarmaşıklarla dolu demir asmaların altından sinsice yaklaşırdım ve en kritik soru ; “Abi önüne geçebilir miyim”….şanslı isem o ilk denemede, değilsem demir itfaiye kapısının hemen yanındaki bahçeden sızma operasyonu ile girerdim! O zaman bekçiler hızlı koşamıyordu ya da koşmuyordu bizi bilerek.

Maç öncesi ya su satardım ya da gazete kağıdından yaptığımız şapka…..babam da yanına kendi icat ettiği araba aküsüne yakın piller ile radyosunu alırdı maça gelirdi! TRT’li günler

Haftaiçi çarşamba amatör maçları, diğer günler BANBAN idmanları, biraz daha büyüyünce Paşaçiftik, Çelikspor ve Bandırmaspor forması ile oynadığımız maçlar ile geçti hayatımızın en güzel günleri! Perdemizin arkasından görülen , soyunma odasından çıkan sobanın dumanı idi o zaman evimizdeki heyecan…demek ki idman var!

Geldi geçti bitti her güzel şey gibi…kepçeler, iş makinaları….hayalimizi yıktılar, geçmişimizi yıktılar, aslında yıkılan ve kapatılan bir spor alanı değildi! Koskocaman bir şehrin çocukluğu, dostluğu, kardeşliği, kavgası idi….ne abiler tanıdık! Abilik ve kardeşliği gördük! Kavgada delikanlılığı, tribünde saygıyı, sahada sportmenliği yaşadık. Formanın kutsallığını öğrendik.Ne uğruna…BANDIRMA uğruna
Deplasman tribününde eski garaja çıkan yolda hatırlarım hiç bir misafir takım sesini çıkaramaz sessizce gelir ve giderdi….sesi çıkana ise müdahaleyi mahalleden ablalar saksı içinde çiçek ikram ederlerdi nazikçe…
Hem beni biraz tanımanız için hem de biraz da duygularımı ifade etmek için yazdım…
Şimdi gücümüz yettiğince “BANDIRMA STAD İSTİYOR” “CİNÇUKURU SAHİBİNİ BEKLİYOR”
Bunun için bir yola çıktık!
Bu yolda KALABALIK olmak umudu ile
Yarın Giresun maçında görüşmek üzere…
BANDIRMA OLMUŞ HAYATIMIZ